Glinno

Wieś leży 7 km na wschód od Skoków, przy drodze z Mieściska do Kiszkowa, przy lewym brzegu Małej Wełny.

Glinno zostało wymienione po raz pierwszy w aktach grodzkich z lat 1498 – 1501. W 1579r. Glinno należało do Raczkowskich z sąsiedniego Raczkowa. W 1846r. właścicielem wsi był Skoroszewski, a w 1878r. Drwęski. Obszar wsi wynosił 3543 morgi. W 1880r. Majętność Glinno składała się z 3 części: Glinno dominium, folwark Antoniewo i dom leśny Kasztelany, łącznie 3673 mórg obszaru.

W początkach XX w. wieś była w rękach Andrzeja Drogowskiego. Obszar wsi w 1910r. obejmował 670,00 ha a dochód roczny wynosił 6980 marek.

W 1921r. Glinno nadal było folwarkiem, we wsi mieszkało 321 osób, w 1929r. 275, sami Polacy. W 1926r. obszar majątku obejmował 500,9 ha oraz gorzelnię. Właścicielem majątku był Hieronim Sławiński.

Po II wojnie światowej utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne. PGR podlegały najpierw pod Stawiany a następnie pod Popowo Kościelne.
W parku wznosi się dwór z I połowy XIX w., wydłużony, z drewnianym gankiem, kryty dachem naczółkowym. Od południa dobudowano do niego nowe skrzydło. Przy drodze z Glinna do Bliżyc rośnie dąb szypułkowy o obwodzie 390cm wpisany na listę pomników przyrody. Na wschód od Glinna znajduje się szeroka i dość głęboka dolina Małej Wełny.

W dolinie, około 800m na wschód od wsi zachowało się wśród łąk grodzisko stożkowate o średnicy ok. 80m i wysokości 5m, otoczone śladami fosy. Przylega do niego jeszcze dziś widoczne rozległe podgrodzie, wznoszące się 2m ponad otaczający teren.

W centrum wsi stoi krzyż.

Źródło: Gustawa Patro „Miasto i Gmina Skoki” Wągrowiec 2001

Przez Glinno przebiega kilka tras turystycznym, min: Szlak Kościołów Drewnianych wokół Puszczy Zielonka, Cysterskie Szlak Rowerowy w Północnej Wielkopolsce (Poznań – Wągrowiec), oraz rowerowy szlak R9 biegnący na trasie: Niedźwiedziny – Rejowiec – Stawiany – Raczkowo – Skoki – Budziszewice – Słomowo  – Pacholewo (długość 44,2 km).